Jak wdrażać ciekawe zajęcia ruchowe. Przewodnik Małego Sportowca cz. 2

Dzieci w wieku przedszkolnym zwykle nie orientują się, która noga jest prawa, a która lewa. Prawdziwy problem zaczyna się, gdy rodzic lub trener chce wprowadzać jeszcze bardziej skomplikowane terminy. Pokazujemy, jak łatwo i ciekawie przemycić do wspólnego treningu zabawowo-bajkowy kontekst, który bez stresu wdroży malucha w najbardziej skomplikowane tajniki gry w piłkę nożną.

Prawie żadne dziecko nie zainteresuje się, gdy usłyszy od nauczyciela lub trenera, że dzisiejszym tematem zajęć jest prowadzenie piłki wewnętrzną częścią stopy lub podeszwą. Dzieci U5 (5-letnie i młodsze) często nie odróżniają lewej nóżki od prawej, a tu nagle jeszcze mają wiedzieć, że stopa ma wewnętrzną lub zewnętrzną część...Co powinien więc zrobić trener aby zachęcić i nauczyć dzieci prowadzenia piłki podeszwą?

Stworzenie kontekstu

Małe dzieci mają ogromną wyobraźnię, a jednocześnie bardzo szybko się nudzą. Aby przyciągnąć i zatrzymać przedszkolaka na dłużej, musimy stworzyć myśl przewodnią zabawy. Najlepiej sprawdza się kontekst bajkowy.

Zabawę można zacząć od "Dzieci, znacie taką bajkę, która się nazywa Smerfy?". Z pewnością usłyszymy w odpowiedzi gromkie "Taaaaaak". "Oprócz w większości uśmiechniętych i aktywnych Smerfów, mamy niejakiego Gargamela, który (w dzisiejszej zabawie) będzie próbował za wszelką cenę zabrać Smerfom ich cenne skarby (piłeczki). Aby tak się nie stało, smerfy muszą mocno nacisnąć stopą (podeszwą buta) na piłkę. Podczas gdy Gargamel będzie siłował się z jednym Smerfem (tzn. z jego skarbem), inne Smerfy cichutko oddalają się z miejsca zdarzenia tocząc piłkę właśnie podeszwą, tak aby być gotowym w każdym momencie zastopować piłkę gdy tylko Gargamel się do nich przybliży".

Smerfy są jedynie przykładem. Można używać jakichkolwiek postaci, które są znane i lubiane przez naszych małych sportowców. Ważne jest to, że dzieciaki bardziej zaangażują się w bycie Smerfem niż wypowiedziane przez trenera hasło "prowadzenie piłki podeszwą".

Obserwuj dzieci

Trener, oprócz tego, że jest Gargamelem, powinien również obserwować jak zawodnicy wykonują ćwiczenie. Dzieci często pod wpływem emocji płynących z zaangażowania w świetną zabawę, zapominają jak miały (w tym przypadku - tocząc piłkę podeszwą) uciekać przed Gargamelem. W takiej sytuacji trener, albo indywidualnie tłumaczy albo zatrzymuje zabawę na chwilę, by zademonstrować w jaki sposób uciekamy przed Gargamelem. W większych grupach, trener (Gargamel) może dobrać sobie pomocnika wśród dzieci (Klakier), który pomaga wykradać skarby zwinnym Smerfom.

źródło: Okazje.info

Copyright © Agora SA