Jak wspierać małego sportowca? 7 zasad dla rodziców
Jak wspierać małego sportowca? 7 zasad dla rodziców
Iwona Ludwinek-Zarzeka
Wszyscy dookoła mówią: wspieraj. Tylko jak? Nie wystarczy, że się nim opiekujesz, zapisujesz na dodatkowe zajęcia i kupujesz sportowy sprzęt? Nie wystarczy. Oto 6 rzeczy, które sprawią, że twój mały sportowiec poczuje się przy tobie szczęśliwy.
Rodzic, który jest po twojej stronie, będzie cię wspierał w realizowaniu twoich nauczycielskich pomysłów Fotolia
Naucz się odczytywać potrzeby dziecka. I szanuj je
Dziecięce potrzeby są równie ważne, jak twoje. Potrzeba przynależności, uznania, samorealizacji dotyczy nas wszystkich, bez względu na wiek. Często jednak są one bagatelizowane z racji na inne postrzeganie rangi tychże potrzeb lub też niespełniane wyłącznie z powodu lęków rodzica. Twoje dziecko chce wyjechać samo na obóz lub rozpocząć treningi wspinaczki i napotyka na twój zdecydowany opór? Pomyśl, dlaczego tak naprawdę nie chcesz się zgodzić na pomoc w realizacji tych marzeń.
Drugi, bardzo częsty problem, to nieumiejętność rozróżniania potrzeb i pragnień od zachcianek. Trudność jeszcze może stanowić fakt, że dziecko samo nie jest w stanie określić co jest czym. Bo czy zakup nowych butów piłkarskich to zachcianka czy praktyczna potrzeba? Od naszego wyczucia i obserwacji zależy, czy odpowiednio zinterpretujemy słowa dziecka.
Rodzic: Dlaczego nie chcesz już chodzić na treningi?
Dziecko: Bo trener jest głupi
Rodzic: Nie wolno tak mówić, trener nie jest głupi
Dziecko: Właśnie, że jest
Co powiesz? Będziesz bronił trenera? Pozwolisz mu w takim razie po prostu zrezygnować z treningów?
Uważny słuchacz jest w stanie między słowami uchwycić wcześniej już wspomniane potrzeby dziecka, a tu ewidentnie jedna z nich nie została zaspokojona. Najwyraźniej też mały sportowiec nie jest w stanie sobie z tym poradzić sam. W tym przypadku prawdopodobnie trener powiedział coś, co dziecku się nie podobało. Być może go nie zrozumiał, może źle go ocenił lub niesprawiedliwie ukarał. Twoim zadaniem jest dotrzeć do tej informacji i nie ocenić ją, a pokazać zrozumienie. Bardzo często po takiej rozmowie dziecko samo dochodzi do rozwiązania problemu.
W dialogu obie strony są równe. Nie ma mądrzejszych i głupszych - są ludzie z większym lub z mniejszym doświadczeniem. Nigdy nie odwracaj się, gdy dziecko chce z tobą rozmawiać. Wręcz przeciwnie, doceń to, bo następnego razu może już nie być.
Przypomnij dziecku o jego sukcesach Fot. shutterstock
Zachęcaj do współpracy
Bez względu na to, czy twoje dziecko jest typem introwertyka czy ekstrawertyka zrób wszystko, by nie wychować go na...egoistę. Zdolność empatii i zgodnej współpracy z innymi to prawdziwy dar, który możesz ofiarować małemu sportowcowi. To wymaga od was wiele pracy, ale zaręczam - dzięki temu żyje się lepiej.
Przegraną może być jedynka z klasówki, utrata szansy na podium, kłótnia z przyjacielem. Takie sytuacje zawsze wywołują ból, jednak nie należy ich się bać. Każda porażka uczy, jeśli tylko dziecko będzie potrafiło z niej tą naukę wyciągnąć. Od ciebie zależy, czy tak się właśnie stanie.
Przegraną może być również twój wychowawczy błąd. Nie jesteś idealny i masz prawo do pomyłek. Zamiast "samobiczowania się" poczuciem winy, wyciągnij wnioski z popełnionego błędu i postaraj się obrać inny tor.
Angażuj się w życie dziecka Fotolia
Bądź zaangażowany w życie dziecka
Są dzieci, które potrafią same sobą się zająć. Wiedzą czego chcą, mają pasję, realizują ją. Twoja pociecha taka właśnie jest? Świetnie, ale to nie znaczy, że ciebie nie potrzebuje.
Im dziecko starsze, tym bardziej walczy o przestrzeń dla siebie. Chce częściej podejmować decyzje, szukać swoich ścieżek. Staje się też gotowe na popełnianie błędów. To naturalne, że rola rodzica się wtedy zmienia. Jednak nawet w tej sytuacji młody sportowiec chce, abyś był z boku - doceniał go, wierzył w niego i kibicował mu. Nie musisz, a nawet nie powinieneś być na każdym treningu dziecka, ale warto asystować malcowi np. podczas zawodów.
Zaangażowanie polega również na bardzo przyziemnych sprawach: zawożenie na treningi, opłacanie sprzętu, dopasowywanie swojego grafiku do zajęć dziecka. I nie chodzi tu o poświęcanie się, zaciąganie kredytów i ciągłe niedosypianie. Angażuj się mocno, ale bez rezygnowania ze swoich potrzeb.
Daj mu prawo do odczuwania emocji
Bez względu na to, czy dziecko odczuwa ekscytację, radość, smutek, żal, frustrację - pozwól mu przeżywać emocje. Nie mów: daj spokój, nic się nie stało. Unikaj - nie wolno płakać, nie ma powodu do smutku. Ależ powód jest! Twoją rolą jest pomoc przy nazywaniu tych emocji, a nie ich negowanie.
Sport buduje asertywność Ihar Ulashchyk / Alliance - Fotolia
Inspiruj własne dziecko
Bierny, niezadowolony z siebie rodzic bardzo często przekazuje swoją życiową postawę dziecku. Każdy ma problemy, jednak dając przykład ciągłej niemocy i frustracji wychowujesz smutnego i sfrustrowanego człowieka. Rodzic aktywny, który radzi sobie z przeciwnościami, ma pomysły na własny rozwój, dba o siebie, to również wspaniały budulec wspierania pozytywnej postawy u dziecka.
![Maja Włoszczowska: "Pasją zaraziła mnie mama" [WYWIAD]](https://bi.im-g.pl/im/9e/3d/12/z19124382II,Maja-Wloszczowska.jpg)
