Osobowość małego sportowca

Pragniesz by twoje dziecko zafascynowało się sportem? Chcesz zapisać je na zajęcia z trenerem, ale boisz się, że sobie nie poradzi, bo jest dosyć zamknięte w sobie i nieśmiałe? Porzuć obawy, regularne uprawianie sportu ćwiczy nie tylko mięśnie, ale znacząco wpływa na umysł młodego człowieka!

Dziecko na co dzień musi mierzyć się z trudnymi sytuacjami. Bardzo silna potrzeba akceptacji w grupie rówieśniczej, brak pewności siebie, ani świadomości swoich pozytywnych cech nie pozwalają mu spojrzeć na siebie obiektywnie. Nie zna swoich możliwości, nie wie też w którą stronę się kierować, by po prostu dobrze się ze sobą czuć.

W sporcie panują za to proste zasady: ile dajesz z siebie, tyle później plonów zbierasz. Jest miejsce na sukcesy okupione pracą, ale i pouczające porażki- jak w życiu.

Regularnie trenujące dzieci wyrabiają w sobie takie cechy jak wytrwałość, obowiązkowość, mają lepsze umiejętności zarządzania swoim czasem, wszak muszą pogodzić szkołę, naukę i trening. Gdy widzą, że praca przynosi rezultaty rodzą się ambicje i potrzeba osiągnięć. Dziecko poznaje siebie, swoje możliwości, wzrasta poczucie własnej wartości, co procentuje w innych sferach życiowych. Dziecko trenując mierzy się z sytuacjami trudnymi, wymagającymi szybkiego podejmowania decyzji. To z kolei przenosi się na życie codzienne: samodzielność myślenia i zaradność zwiększają  prawdopodobieństwo odnoszenia sukcesów również na polu szkolnym i towarzyskim.

Sport to także ponadczasowe wartości: uczciwość, godność, honorowość. Zasada gry fair-play i "niech wygra lepszy" motywują do podejmowania wytężonej pracy i wytrwałości działania.

W sportach drużynowych niezwykle ważne, zarówno w wieku wczesnoszkolnym jak i licealnym, jest poczucie przynależności do danej grupy oraz odpowiedzialność za siebie i daną zbiorowość. Przy całej gamie intensywnych emocji rodzi się głęboka przyjaźń, braterstwo i zaufanie do innych.

Codzienna porcja ruchu sprawia, że człowiek staje się pogodniejszym, pozytywniej nastawionym do świata i ludzi. Także nauka przychodzi łatwiej. Ma się więcej energii, mózg jest lepiej dotleniony, więc uczeń nie siedzi znużony przy książkach, jest w stanie efektywniej wykorzystać czas na wchłanianie wiedzy.

Nie tylko pozytywy

Cechy pojawiające się u młodego sportowca to jednak nie zawsze same pozytywy. Wysoka samoocena może przeradzać się w tendencję do wywyższania się, pogardy wobec dzieci słabszych, wolniejszych, gorzej wyglądających, otyłych . Częsty udział w zawodach czasem staje się źródłem zalęknienia, nadmiernego stresu. Duże oczekiwania otoczenia na wygraną to również silna presja, która potrafi doprowadzić do momentu, w którym dziecko stara się za wszelką cenę sprostać wymaganiom. Gubi radość z uprawiania sportu, gubi też poczucie własnej wartości ,bo i tak nigdy nie będzie tak dobry jak by tego chcieli rodzice, nauczyciele.

Gorzki smak porażki

Wielu rodziców martwi się, co się stanie, gdy nadejdzie moment, w którym ich dziecko odniesie porażkę podczas meczu, czy zawodów. Otóż to jest właśnie jeden z bardzo wartościowych elementów sportu. W życiu również nie zawsze się wygrywa. Czasem trzeba się przewrócić, poznać smak goryczy, przegranej, by móc się podnieść, grać dalej i...stawać się jeszcze lepszym niż dotychczas. Dziecko, któremu nie pozwalamy zaznać tego uczucia skazujemy jednocześnie na szok w latach późniejszych. Pozwólmy mu poczuć smak słodkiego zwycięstwa, ale również gorzki smak porażki. Przed nim cały szereg trudnych momentów: zawody miłosne, studia, szukanie pracy. Jeśli teraz nie nauczy się radzić z problemami, to kiedy?

Dziecko regularnie uprawiające sport, to przede wszystkim dziecko zdrowsze, radośniejsze, pozytywniej nastawione do siebie i świata. Jednak bez względu na to, czy odnosi pasmo sukcesów, czy już nie raz powinęła mu się noga, w każdej sytuacji potrzebuje rodzica, jako najwierniejszego kibica.

źródło: Okazje.info

Copyright © Agora SA